Historia szkoły, ściśle związana z dziejami polskiego narodu odtworzona została na podstawie kronik szkolnych prowadzonych od początku jej istnienia tj. od 1889 roku.

Pod koniec wieku dziewiętnastego, kiedy nasz kraj znajduje się pod panowaniem zaborców, a władzę nad ziemiami Polski południowej zwanymi Galicją sprawuje cesarz Austrii, Rada Szkolna Okręgowa w Chrzanowie widzi potrzebę otwarcia szkoły powszechnej w Okleśnej.

Pierwsze starania czynione są już w roku 1889 i na pomieszczenie szkolne zastępcze wynajmuje się budynek drewniany od miejscowego gospodarza.

W lipcu 1890 r. Rada Szkolna mianuje pana Adolfa Golachowskiego na pierwszego nauczyciela tymczasowego w Okleśnej, a ksiądz Andrzej Gołda z Poręby Żegoty wprowadza go w czynności zawodowe. W tym czasie w Okleśnej powstaje Rada Szkolna Miejscowa, zadaniem której będzie wspieranie dzieła budowy szkoły.

W tamtych latach szkołą w Okleśnej kierują często zmieniający się nauczyciele. Są to pp. Andrzej Płombiński, Stanisław Markiewski, Teodor Pisiewicz i Jan Jarosz, który tę kronikę założył.

Założyciel kroniki Jan Jarosz do Okleśnej nadany zostaje przez Radę Szkolną Krajową w 1898 r. jako nauczyciel stały. Wspomina, iż zastał w Okleśnej nowy budynek szkoły, wykończony w 1895 roku z jedną wielką salą lekcyjną i mieszkaniem dla nauczyciela. Budynek ten to obecnie Dom Nauczyciela.

A oto co zostało zapisane w kronice: „

Budynek szkolny postawiony jest frontem na południe na wydmie piaszczystej, której to kawał ziemi darował gminie pod budowę szkoły hrabia Potocki właściciel dóbr Krzeszowic i im przyległych okolic. Czysty piasek lotny otacza na około budynek szkolny. Szkoła więc postawiona jest w miejscu dzikim, otoczona na południe i północ lasami, które zasłaniają wszelki widok, na wschód o ½ km wzgórze nie pozwala oku sięgnąć w dal, a od zachodu wieś, której od szkoły widać 2 chaty…..”

W pierwszych latach istnienia szkoły, jeszcze w XIX w. uczęszcza do niej około 120-tu uczniów z Okleśnej i Podłęża. W owych czasach wieś niespodziewanie otwiera się na świat i nie tylko za sprawą pracy szkoły. Otóż przez miejscowość prowadzi nowo wybudowana kolej żelazna.

„….obecnie Okleśni nie można nazwać światem deskami zabitym, gdyż nowo otwarta kolej w dniu 15 sierpnia 1899r prowadząca z Trzebini do Skawców, obdarzyła tę wieś przystankiem kolejowym, a zatem połączyła ją ze światem”

W początkach dwudziestego wieku uczy się w dwuklasowej szkole w Okleśnej blisko 150-ciu uczniów, a zatrudnionych jest już dwóch nauczycieli stały i nadetatowy. Przez dłuższy czas szkołą kieruje nauczyciel p. Antoni Gołąb, a stanowisko nauczycielki nadetatowej zajmuje p. Helena Zakrzewska.

W roku 1913 kierownictwo szkoły na kilka lat obejmuje nauczyciel p. Wojciech Kuczek.

Rok szkolny 1914/1915 rozpoczyna się w warunkach wojennych. Państwa europejskie rozpętały I wojnę światową. Przez ziemię Galicji przemieszczają się obce wojska i toczą działania wojenne. W listopadzie 1914 kierownik szkoły powołany zostaje do armii austriackiej, a szkoły powiatu chrzanowskiego zamyka się na kilka miesięcy.

Po przetoczeniu się frontu na północ szkoła wznawia swą działalność dydaktyczną, mimo trwającej wojny. W szkole uczą dwie nauczycielki pp. Wanda Kuczkowa i Helena Zakrzewska. W roku 1916 umiera rządzący cesarz austriacki Franciszek Józef I, a władzę przejmuje Karol I.

W roku szkolnym 1917/1918 w szkołach na ziemiach polskich uroczyście obchodzona jest setna rocznica śmierci bohatera narodowego- Tadeusza Kościuszki i szkoła w Okleśnej również oddala należną cześć żołnierzom spod Racławic, a w serca Polaków wstępuje nadzieja na rychłe odzyskanie niepodległości.

Rok szkolny 1918/19 jest rokiem szczególnym. Zapis kronikarski informujący o tamtych chwilach:

„Dnia 10 października Rada Regencyjna w Warszawie ogłosiła wolną, zjednoczoną Polskę, a w dniu 31 października został odebrany Kraków z rąk Austriackich. Chwilę tę, tak ważną w dziejach naszego narodu, uczciła nasza szkoła wieczorkiem w dniu 22 grudnia, w którym oprócz licznie zgromadzonej dziatwy szkolnej, wzięli udział rodzice dziatwy”

W listopadzie 1918 roku wraca z wojny kierownik szkoły pan Wojciech Kuczek i kontynuuje pracę nauczycielską jako ,,Wolny obywatel wolnej a niepodległej Polski". Nauczyciel wznawia pracę kronikarza tamtych czasów i oto co zapisuje w chwili odradzania się Polski:

„ W miesiącu styczniu 26 zostały rozpisane wybory do Sejmu w Warszawie, a w marcu zebrał się pierwszy Sejm w Warszawie celem nadania Polsce praw i konstytucji. Jako naczelnik państwa sprawuje rządy twórca legionów Józef Piłsudski (…). Premierem został człowiek znany z uczuć patriotycznych na całym świecie Ignacy Paderewski’ „Polska jest wolną, granic jednak nie ma jeszcze ustalonych, to też zewsząd szarpią ją nieprzyjaciele chcąc ją osłabić i tak od wschodu Rusini w połączeniu z rosyjskimi bolszewikami zajęli Galicję Wschodnią po Lwów, o który stoczono krwawe walki”

Przez kolejne trudne powojenne lata szkoła boryka się z licznymi kłopotami. Społeczność lokalną gnębią epidemie tyfusu, ospy, odry i innych chorób zakaźnych. Szkoła często jest więc zamykana na dłuższe okresy czasu.

W latach dwudziestych szkołą kieruje nauczyciel pan Marian Żmuda. Początkowo prowadzi nauczanie dzieci sam w tak zwanej dwustopniowej szkole powszechnej. W godzinach przedpołudniowych uczy dzieci pierwszego i drugiego stopnia, a popołudniami trzeciego i czwartego.

Następuje w tym czasie względna stabilizacja w pracy szkoły. Przybywa druga siła nauczycielska. Budynek szkolny jest modernizowany. Podzielono wielką salę lekcyjną na dwie mniejsze, naprawiono dach, dobudowano ganek od strony północnej, zbudowano studnię z kręgów betonowych i zadbano o ogród szkolny.

Pod koniec lat dwudziestych odchodzi do Tarnawy Dolnej pan Marian Żmuda, a nauczycielka pani Zenobia Juryniec do Filipowic. Prowadzeniem szkoły przez kilka lat zajmować się będą państwo Stanisław i Amalia Kęccy.

We wsi zaczyna działać pierwsze Koło Młodzieży, które swą siedzibę ma w szkole. Koło posiada biblioteczkę składającą się ze stu książek; w porze zimowej młodzież urządza przedstawienia, czyta gazetę ”Młoda Polska”. Lokal szkoły służy też zebraniom istniejącej we wsi Straży Pożarnej i Związku Strzeleckiego. Działa Towarzystwo Szkoły Ludowej. W szkole odbywają się uroczystości poświęcone rocznicy Odzyskania Niepodległości, poranki z okazji rocznicy Konstytucji 3 Maja.

W latach 1936/37 szkoła przeżywa kryzys. Z powodu niskiej frekwencji uczniów została przekształcona na szkołę jednostopniową z jednym nauczycielem, ale już w następnym roku odzyskuje status szkoły dwustopniowej, ponieważ znacznie wzrosła liczba uczęszczających do niej dzieci. Obowiązki kierownika szkoły obejmuje pan Mieczysław Werner, a nauczycielki – jego żona pani Helena Werner.

We wrześniu 1939 roku wraz z nowym rokiem szkolnym rozpoczął się dramatyczny okres dla narodu polskiego i szkoły. Nadszedł czas II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej.

Kierownik szkoły 24 sierpnia udaje się jako oficer rezerwy do służby wojennej w 12 pułku piechoty, pozostawiając szkołę pod opieką żony. Zamiast rozpoczęcia roku, wybuchła wojna. Zapis kronikarza:

„W tym dniu napadli Niemcy na Polskę. Rozpoczyna się straszna wędrówka ludów z zachodu na wschód wraz z całym dobytkiem, wzmagająca się z każdym dniem. Wieś nasza opustoszała zupełnie, bo ludność uchodziła przed nacierającą armią niemiecką. Równocześnie toczyły się ciężkie walki z najeźdźcą. Armia polska nie mogąc powstrzymać większej liczebnie i lepiej uzbrojonej armii niemieckiej wycofywała się na wschód, powstrzymując wroga. Pod silną przewagą lotnictwa i broni pancernej napastnika musiały nasze dzielne oddziały ustępować na wschód, gdzie w 17-stym dniu ciężkich zmagań bojowych nasz sąsiad wschodni wbija bagnet w plecy naszej Armii, rozbrajając i uprowadzając ją w niewolę. Nastały ciężkie chwile dla Armii, która mimo dwóch frontów walczyła i broniła się. W 37 dniu walki poddaje się Warszawa i Polska przestaje istnieć zajęta przez Niemców i Rosję. Rozpoczęły się ciężkie chwile dla narodu polskiego i szkoły polskiej”

Szkoła na dwa pierwsze miesiące wojny zostaje zamknięta, ale po powrocie z wojny polsko-niemieckiej kierownik Mieczysław Werner, zarejestrowawszy się jako nauczyciel władz okupacyjnych w Chrzanowie, uruchomił szkołę polską 23 października.

Władze okupacyjne różnymi zarządzeniami ograniczają program, przedmioty i pracę w szkole; usuwają naukę historii, geografii, ogołacają budynek z godeł, portretów, biblioteki. Dzieciom odbierają wszelkie książki. Jedyną pomocą naukową pozostaje, tablica, kreda i zeszyt nauczycielski. Liczba godzin nauczyciela ograniczona zostaje do 12 tygodniowo.

Hitlerowcy przeprowadzają granicę dzielącą obwód szkoły. Okleśna należy do Rzeszy Niemieckiej, a Podłęże do Generalnej Guberni, przez co dzieci z Podłęża, uczęszczając do szkoły, przekraczają granicę i podlegają ustawicznej kontroli. Następnie zabraniają im w ogóle przychodzić do szkoły. W tych latach do szkoły często wpada policja niemiecka i szykanuje uczących. Młodzież szkolna zaś zmuszana jest do zbierania złomu, szmat, papieru i ziół, a nauczyciele do oddawania kontyngentu dla okupanta niemieckiego. Dzieci szkolne zabiera się do pracy w polu u niemieckich rolników, którzy zajęli domostwa bogatszych miejscowych gospodarzy.

 Nauka odbywa się co drugi dzień. Ludzie miejscowi wyniszczeni są okupacyjną biedą, a niedożywione, pozbawione butów i ciepłej odzieży dzieci, zastraszone przez Niemców rzadko uczęszczają do szkoły, która w tym okresie staje się smutna, ponura, pozbawiona swobody. Stan taki trwa do stycznia 1945 roku.

W styczniu przechodzi przez naszą miejscowość front wojenny, wycofują się oddziały wojsk niemieckich. Wieś zostaje oswobodzona od Niemców. Teraz w szkole stacjonują wojska radzieckie, a po ich odejściu 8 lutego uruchomiono szkołę.

W kwietniu władze oświatowe w Chrzanowie przyznają trzeci etat nauczycielski. Pracę w szkole podejmuje nauczycielka pani Helena Najchof-Lej. Powstaje sześć pełnych klas, a nauka odbywa się na trzy zmiany. Młodzież szkolna zaczyna żyć, uczyć się polskiej historii i geografii, śpiewa pieśni i tańczy tańce narodowe.

W szkole prowadzony jest kurs wieczorowy dla dorosłych o programie pełnej siedmioklasowej szkoły. Szkoła osiąga najwyższy stopień organizacyjny. Społeczeństwo składa datki na zakup książek do biblioteki. Młodzież szkolna bierze udział w akademiach i uroczystościach z okazji świąt oswobodzenia szkoły polskiej, które organizowane są w Alwerni i Porębie Żegoty.

W następnym roku szkolnym prowadzenie szkoły w Okleśnej przejmują państwo Stefan i Feliksa Krzemieniowie po przeniesieniu się nauczycielstwa Wernerów do pracy w Chrzanowie.

 Nowe kierownictwo kontynuuje prowadzenie kursów wieczorowych dla dorosłych w celu zwalczania analfabetyzmu na wsi, oraz organizowanie obchodów świąt i rocznic państwowych wspólnie ze szkołą w Porębie Żegoty i tamtejszym kościołem parafialnym. W szkole działa Szkolne Koło Młodzieży, PCK i Spółdzielnia Uczniowska. Nauczyciele organizują dla swych uczniów wycieczki krajoznawcze do Wieliczki, Lipowca oraz Muzeum w Oświęcimiu.

Społeczeństwo Okleśnej nakładem własnych środków pieniężnych i pracy buduje na szkolnym strychu mieszkanie dla trzeciej nauczycielki. W roku szkolnym 1948/49 szkoła po raz pierwszy w swej historii rozpoczyna pracę jako pełna, siedmioklasowa. Prowadzona jest współpraca ze SP nr 4 w Chrzanowie pod hasłem zbliżenia wsi do miasta. Dzieci szkolne przebywają gościnnie w Chrzanowie, a potem dzieci z Chrzanowa goszczą się w Okleśnej.

W roku 1950/51 do pracy w szkole dziwnym trafem zostają zatrudnione dwie nauczycielki o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie Halina Michalska I i Halina Michalska II. Do szkoły uczęszcza 149 uczniów i kierownictwo wynajmuje na potrzeby nauczania dodatkowe pomieszczenie w prywatnym domu. W szkole jest już pierwszy radioodbiornik, stanowiący ważną pomoc naukową. Szkoła pracuje pełną parą, ale w ciasnocie i kierownik pan Stefan Krzemień myśli o nowym przestronnym budynku i czyni starania o budowę szkoły. W szkole zawiązuje się organizacja harcerska i obchodzone są nowe święta, takie jak: Święto Pracy, Dni Oświaty, Książki i Prasy, rocznice Rewolucji Październikowej. Uczniowie nawiązują kontakty z uczniami jaworznickiej szkoły.

W roku 1954 zebranie gromadzkie przeznacza 1 hektar lasu państwowego, położonego tuż przed szkołą na parcelę pod budowę nowej, która ma być otwarta już w 1956 roku. W tym czasie zmienia się grono pedagogiczne. Pracę podejmują dwie młode nauczycielki Agnieszka Niezabitowska i Józefa Wypartowicz. Wieś Okleśna modernizuje się. Rozpoczynają się prace nad elektryfikacją miejscowości. Do szkoły zakupiony zostaje pierwszy we wsi telewizor, który wieczorami i w niedzielę służy całej wsi. Szkoła staje się w tym okresie świecką. Odbywają się dwie wycieczki: jedna nad Bałtyk, a druga do Warszawy. Coraz więcej absolwentów szkoły kształci się w szkołach średnich i zawodowych w Chrzanowie, Wadowicach i Jaworznie.

Na początku lat 60-tych w szkole w Okleśnej uczy się około 180 uczniów. Nauka trwa na trzy zmiany w trzech salach lekcyjnych, gdyż nowego budynku wciąż nie ma.

W roku 1963 sprawę budowy szkoły ostatecznie postanowiono i w czerwcu zjawiają się w Okleśnej pracownicy Chrzanowskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego, rozpoczynając wykopy. 18 lipca 1963 r. odbywa się uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego w fundament budowanej szkoły - Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego. Rozpoczęcie roku szkolnego 1 września 1964 odbywa się już przed nowym budynkiem. W uroczystości oddania do użytku nowej szkoły biorą udział przedstawiciele Kuratorium, posłowie ziemi krakowskiej, władze powiatowe i lokalne, społeczeństwo. Szkole nadano oficjalną nazwę ,,Szkoła Podstawowa imieniem XX-lecia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w Okleśnej". Młodzież szkolna, nauczyciele i mieszkańcy wsi są zachwyceni komfortem i estetyką nowej szkoły, której mogą im pozazdrościć sąsiedzi.

W latach 1966/67 państwo polskie przeprowadza reformę oświatową, tworząc ośmioletnią szkołę podstawową. W początkach 1968 roku umiera na zawał mięśnia sercowego długoletni kierownik szkoły, który swoimi staraniami doprowadził do powstania nowego budynku szkolnego, pan Stefan Krzemień. Funkcję prowadzenia szkoły Wydział Oświaty i Kultury w Chrzanowie powierza jego żonie pani Feliksie Krzemień, która pozostanie na tym stanowisku aż do 1973 roku, do emerytury. W tym czasie pracuje w szkole siedmiu nauczycieli są to panie: Feliksa Krzemień -kierowniczka, Józefa Kulawik, Stanisława Wajda, Anna Jasińska, Urszula Irzyk, Janina Ziąbek, Genowefa Siewiorek. Na miejsce przenoszących się przychodzą Lidia Dorynek i Ewa Kamieniarz. Uczniowie uczą się w nowoczesnych pracowniach korzystają z różnorodnych pomocy naukowych, biorą udział w konkursach przedmiotowych i osiągają sukcesy.

W latach 1973-1986 dyrektorem szkoły jest pan mgr Kazimierz Kaczówka. Z jego inicjatywy tworzone jest szkolna Izba Pamięci Narodowej. Ostatecznie moment otwarcia Izby przypada na 9 maja 1976r, w 31 rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem hitlerowskim. W tym uroczystym dniu szkoła otrzymuje również sztandar. Władze kuratoryjne składają akt nadania sztandaru szkole, którego treść brzmi następująco: „Kuratorium Oświaty i Wychowania Urzędu Miasta Krakowa w dowód uznania postępowej tradycji i zasług położonych dla nauczania i wychowania dzieci i młodzieży przez Radę Pedagogiczną, Dyrekcję Szkoły i Komitet Rodzicielski - przyznaje Szkole Podstawowej im. XX- lecia Polski Ludowej w Okleśnej prawo posiadania sztandaru” Uczniowie rozwijają swe zdolności i zainteresowania poprzez udział w olimpiadach przedmiotowych, wycieczkach krajoznawczych, zawodach sportowych oraz działalności w organizacjach szkolnych: harcerskiej i zuchowej, w Lidze Obrony Kraju. Najlepsi otrzymują na koniec roku szkolnego odznaki " Wzorowego ucznia", a ich rodzice „listy pochwalne". W Izbie Pamięci Narodowej odbywają się lekcje wychowania obywatelskiego i patriotycznego, spotkania z weteranami II wojny światowej. Młodzież poznaje historię Wojska Polskiego. Wśród eksponatów Izby uwagę przyciąga ziemia z cmentarza w Tobruku, ziemia z pod Monte Cassino i portret bohatera bitwy o Westerplatte majora Henryka Sucharskiego.

W tym okresie w szkole pracowali nauczyciele: Kazimierz Kaczówka, Danuta Kaczówka, Stanisława Wajda, Józefa Kulawik, Zofia Grabowska, Anna Szpyruk, Maria Majewska, Emilia Cichoń, Danuta Grzesiak, Hanna Woźniak, Ryszard Woźniak, Zofia Mazgaj, Janina Dziuba, Bożena Zabieglińska, Maria Zelech, Danuta Niemczyk, Barbara Woś i Bożena Kapcia.

W latach 1986 – 1998 często zmieniają się dyrektorzy w Szkole Podstawowej w Okleśnej. Po odejściu na emeryturę pana mgr Kazimierza Kaczówki stanowisko obejmuje mgr Mirosław Hakiel, z wykształcenia historyk. Pełni również funkcję komendanta hufca w Alwerni, co ma niewątpliwy wpływ na rozwój harcerstwa w szkole. Drużyna harcerska organizuje częste wycieczki rowerowe, rajdy piesze, a w czasie wakacji harcerze zdobywają sprawności na harcerskim obozie wędrownym na trasie: Gdynia – Sopot – Hel – Malbork – Olsztyn. Rusza praca świetlicy szkolnej i stołówki. Nawiązuje się współpraca ze szkołą krakowską; uczniowie z obu szkół rywalizują między sobą w dziedzinie sportu.

W kolejnych latach funkcję dyrektora szkoły pełni wybrana z grona pedagogicznego pani Emilia Cichoń. Szkoła współpracuje ze środowiskiem lokalnym, zwłaszcza z Radą Sołecką i Kołem Gospodyń Wiejskich przede wszystkim w obszarze działalności artystycznej. Zakład Opiekuńczy, którym wówczas jest Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w Okleśnej przeprowadza remont budynku szkolnego, uwzględniając bieżące potrzeby. Szkoła przechodzi na pięciodniowy tydzień pracy, w soboty odbywają się tylko zajęcia pozalekcyjne, gry i zabawy. Pracy szkolnej w tych latach towarzyszy hasło ”Humanizacja Szkoły”, tworząc ją radosną, twórczą i myślącą. Organizowane są uroczystości: ”Ślubowanie I klasy”, ”Święto pieczonego ziemniaka”, ”Spotkanie z Mikołajem”, ”Święto Wiosny”, ”Dzień Matki”, ”Dzień Seniora”, ”Dzień Dziecka” itp.

Rok 1989 staje się rokiem przełomowym w dziejach Polski i Europy. Zachodzą zmiany społeczne, gospodarcze i polityczne. Zmienia się ustrój społeczno-polityczny naszego kraju. Kończy się trwający od 1945 roku socjalizm.

Do szkoły w roku szkolnym 1990/91 wraca nauczanie religii. Dyrektorem szkoły zostaje p. Milan Tworzyk. W tym czasie wznawia po kilku latach przerwy działalność Spółdzielnia Uczniowska. Wprowadza się nauczanie języka angielskiego w formie kursu. Już w roku następnym zmienia się osoba na stanowisku dyrektora szkoły. Zostaje nim pani mgr Maria Jochymek, która zawiązuje Społeczny Komitet do budowy nowej sali gimnastycznej, gdyż taka jest najistotniejsza potrzeba nowoczesnej szkoły.

Za rok stanowisko dyrektora obejmuje mgr Piotr Krzysztoforski, który będzie tę funkcję sprawował do 1999r. Uczniowie w tym okresie przykładają wagę do działalności artystycznej. Przygotowują inscenizację w ramach teatrzyku muzycznego "Somilanki", przygotowują się i występują w konkursach recytatorskich, początkowo gminnych a potem ogólnopolskich. Szkoła jest organizatorem gminnych przeglądów, które odbywają się na scenie Domu Ludowego, mieszczącego się po sąsiedzku. Wychodzi też gazeta szkolna "Prymusek". W owym czasie szkoła przygotowuje się do przyjęcia nowego imienia, gdyż dotychczasowe zostało anulowane w związku ze zmianą nazwy kraju na Rzeczpospolita Polska.

Uroczystość nadania szkole imienia Ignacego Jana Paderewskiego z udziałem Kuratora Oświaty w Krakowie, władz samorządowych, gości z Filharmonii Krakowskiej, nauczycieli i uczniów z Podstawowej Szkoły Muzycznej w Krakowie i Szkoły Podstawowej z Rzeszowa, noszących imię I.J.Paderewskiego przypada na dzień 24 maja 1994 roku. Od tej pory hymnem szkoły jest pieśń ,,Rota". Dla uczniów w tym okresie organizowane są wycieczki w góry, do Warszawy, do muzeum patrona szkoły I.J.Paderewskiego w Kąśnej Dolnej koło Tarnowa, oraz wyjazdy do teatru, kina, na koncerty muzyczne.

Wznawia działalność Społeczny Komitet do budowy szkolnej sali gimnastycznej i rozpoczynają się prace nad projektem sali oraz połączenia jej z istniejącym budynkiem szkolnym. Po uzyskaniu zezwolenia na budowę ruszyła praca systemem gospodarczym nad wzniesieniem fundamentu. Dalej budować salę będzie wskazana przez Urząd Miejski w Alwerni firma budowlana Rotacja na stanowiskach nauczycielskich jest bardzo duża; część nauczycieli odchodzi do pracy w innych szkołach, niektórzy przechodzą na emeryturę, a inni podejmują zatrudnienie w tutejszej szkole.

Oprócz wymienionych dyrektorów w szkole pracują: p. Krystyna Górnicka, p. Małgorzata Domagała, p. Zofia Mazgaj, p. Maria Majewska, p. Barbara Woś, p. Hanna Woźniak, p. Ryszard Woźniak, p. Danuta Niemczyk, p. Wiesława Saługa, p. Kazimiera Zaczyńska, p. Katarzyna Gąska, p. Renata Krzyżowska, p. Lucyna Kwiecińska, p. Janina Warszawska, p. Beata Baran, p. Janina Skowronek, p. Bożena Skulimowska, p. Stanisława Rzeszótko, p. Jadwiga Seremak, ks. Kazimierz Gunia, ks. Franciszek Pacana, p. Stanisława Wajda, p. Józefa Kulawik.

Wydarzenia ostatnich siedmiu lat odnotowane w kronice to:

- Wielka powódź latem 1997 roku, która staje się dramatycznym przeżyciem dla mieszkańców okolicy nadwiślańskich wiosek. Na szczęście obrona Okleśnej przed żywiołem zakończyła się pomyślnie, wały pozostały nienaruszone, miejscowość-sucha. Krajowe organizacje sportowe niosące pomoc powodzianom zafundowały uczniom naszej szkoły darmowe wakacje nad Bałtykiem oraz pobyt w ośrodku opiekuńczo-leczniczym w Rafałówce. A wszystko po to, aby dzieci zapomniały o koszmarze powodzi i traumatycznym przeżyciu.

 - Inne wydarzenie ze strefy kultury to: "Betlejem w Okleśnej", czyli wspólne kolędowanie uczniów należących do Zespołu Ludowego "Tradycja" ze znanym zespołem "Skaldowie" w naszym kościele parafialnym Matki Bożej Częstochowskiej. Niespodziewanie w czasie koncertu pojawia się gość -sam ówczesny minister transportu pan Tadeusz Syryjczyk.

- Reforma oświaty przynosi ona szkole w Okleśnej zaskakującą decyzję. Otóż władze kuratoryjne i samorządowe nie planują utworzenia w Okleśnej gimnazjum, będzie istnieć tylko sześcioklasowa szkoła podstawowa. Mimo strajków i innych form protestu rodziców uczniów naszego obwodu szkolnego, zapada decyzja o dowożeniu dzieci z Okleśnej, Podłęża i Źródeł do gimnazjum w Kwaczale. Mury szkoły opuszczają ostatni absolwenci ośmioklasowej szkoły podstawowej. Budynek szkolny pustoszeje. Stanowisko dyrektora sześcioklasowej szkoły podstawowej obejmuje pani mgr Maria Jochymek.

 W roku 2002 do użytku oddana zostaje komfortowa, budowana od kilku lat sala gimnastyczna z całym zapleczem sanitarnym. W zreformowanej szkole następują zmiany w programie nauczania, mają miejsce innowacje dydaktyczne. Jedną z nich jest sprawdzian, do którego obowiązkowo przystępują uczniowie klasy VI, aby wykazać się swoją wiedzą i umiejętnościami. Wraz ze świadectwem ukończenia szkoły otrzymują zaświadczenie o ilości uzyskanych punktów z egzaminu końcowego. Zmodyfikowany jest również system oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów, zmienia się skala ocen, sposób prowadzenia dokumentacji.

We współczesnej szkole prowadzone są akcje ekologiczne :

•  „Sprzątanie świata”,

• „Dzień ekologiczny”,

• akcje charytatywne „Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy”,

• działalność PCK,

• „Góra grosza”,

• akcje wypoczynkowe dla dzieci „Zielona Szkoła”,

• programy edukacyjne np. „Polska w Unii Europejskiej” –prowadzony przez Szkolne Koło Europejskie,

• program przyrodniczy „Bocian”,

• program prozdrowotny „Szkoła Promująca Zdrowie”.

Organizuje się obchody świąt i rocznic państwowych ,

• „Święto Szkoły”,

• świąt rodzinnych typu „Dzień Babci i Dziadka”,

• „Dzień Matki”,

• „Dzień Dziecka”,

• „Spotkanie z Mikołajem”,

kultywowane są tradycje wielkanocne i bożonarodzeniowe.

Uczniowie biorą udział w konkursach plastycznych, recytatorskich, teatralnych, czytelniczych, zawodach sportowych, wyjazdach na basen, do kina, teatru, w wycieczkach turystycznych. Rozwijają zdolności poprzez uczestnictwo w konkursach przedmiotowych.

W ostatnich latach w szkole uczą: mgr Wiesława Jazowska , mgr Zofia Mazgaj, mgr Bożena Skulimowska , mgr Beata Stefańska, mgr inż. Renata Krzyżowska, mgr Janina Skowronek, mgr Andżelika Nowak, mgr Stanisława Rzeszótko, mgr Jadwiga Jarząbek, Ilona Cudzik, mgr Bernadetta Banaś, ks. Franciszek Pacana i dyrektor szkoły pani mgr Maria Jochymek.

Powyższą historię opracowała z okazji czterdziestolecia istnienia szkoły mgr Janina Skowronek Zredagowali uczniowie kl. V pod opieką mgr Beaty Stefańskiej Okleśna 2004r.

Najnowsza historia (2005-2010) Szkoły Podstawowej w Okleśnej.

W szkole zachodzą dalsze procesy ewaluacyjne pracy dydaktyczno - wychowawczej; zauważa się wyraźne drogi oddziaływań edukacyjnych, w czasie których uczniowie zdobywają wiedzę, a nie są to tradycyjne lekcje. Jedną z nich jest przyrodnicza, społeczna i historyczna edukacja dzieci metodami wycieczek, wyjazdów oraz warsztatów w muzeach, skansenach, parkach, galeriach, teatrach, fabrykach i innych miejscach.

Uczniowie wszystkich sześciu klas oraz oddziału przedszkolnego wyjeżdżali do Krakowa, Bielska-Białej, Ustronia, Wadowic, Inwałdu, Zatora, Alwerni, Jaworzna, Trzebini, Wrocławia, Brzegu nad Odrą, Kamienia Śląskiego, Libiąża, Tenczynka, Krzeszowic, Warszawy i innych miejscowości na mapie Polski.

Z wielu wycieczek realizowanych w ramach programu „Rozwój edukacji na obszarach wiejskich” skorzystali nieodpłatnie, ciesząc się poznawaniem nowego i przeżywając chwile pełne emocji. Inny kierunek edukacji ma charakter literacko – plastyczno - muzyczny.

Uczniowie uczestniczą w organizowanych przez nauczycieli często we współpracy z Miejsko - Gminną Biblioteką Publiczną w Alwerni spotkaniach z twórcami literatury i sztuki: pisarzami, poetami, aktorami, muzykami, artystami, w czasie których mogą oglądać warsztat, narzędzia, procesy twórcze, czynnie w nich brać udział i poczuć satysfakcję z własnych wytworów pracy artystycznej.

Ważne miejsce w procesie ogólnej edukacji uczniów zajmuje działalność przyrodniczo - ekologiczna na rzecz rozwoju i ochrony środowiska naturalnego – akcje:

• Dzień Ziemi,

• Święto Drzewa,

• Sprzątanie świata

• czy zbiórka surowców wtórnych w celu recyklingu.

Szkoła przystąpiła do Klubu Szkół UNICEF, który zrzesza szkoły całej Polski. Celem Klubu jest zaangażowanie uczniów w działania humanitarne i edukacyjne. W ramach współpracy z UNICEF szkoła włącza się w realizację ogólnopolskich programów. Postawy obywatelskie i humanitarne kształtowane są poprzez niesienie pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych (akcja „Góra grosza” i inne zbiórki), a nawet udział w kampaniach informacyjno - pomocowych o zasięgu światowym (akcja pod patronatem UNICEF „Na ratunek dzieciom w Kongo”).

Wiele oddziaływań dydaktyczno -wychowawczych poświęca się kultowi papieża Jana Pawła II.

W Okleśnej powstał punkt na szlaku papieskim, nad którym opiekę starosta chrzanowski powierzył szkole. Ogół tych oddziaływań w połączeniu z prowadzeniem różnorodnych zajęć w ramach lekcji, kół przedmiotowych, konkursów, zawodów generuje wysoki poziom nauki, czego dowodem są wyniki końcowego sprawdzianu w klasie szóstej.

Wykorzystywanie w pracy dydaktyczno -wychowawczej istniejącej w szkole pracowni komputerowej i Internetu uatrakcyjnia procesy edukacyjne, a wytwory pracy na komputerze zmieniają wizerunek szkoły, wyremontowanej wewnątrz dzięki staraniom organu prowadzącego.

Nowocześnie wygląda wystrój pomieszczeń i nawet szata graficzna kroniki szkolnej.

 Osiągnięcia uczniów i nauczycieli dostrzegane są i doceniane przez społeczność lokalną, rodziców i media. W Gazecie Krakowskiej czy lokalnym Przełomie ukazują się artykuły, zdjęcia przedstawiające wyniki konkursów, egzaminów, otrzymane nagrody, wyróżnienia, dyplomy. Inna jest też specyfika współczesnej szkoły podstawowej o sześciu klasach.

Zmniejszająca się liczba uczniów wahająca się w granicach 80 – 70 plus oddział przedszkolny narzuca zjawisko łączenia klas. Program kształcenia wymaga elastycznego systemu zatrudniania kadry nauczycielskiej, tylko kilku pedagogów pracuje w pełnym wymiarze czasu przy utrzymującym się pensum 18 godz. tygodniowo. Pozostali angażowani są na kilka godzin dydaktycznych i uzupełniają etaty w innych szkołach, co jest dużym utrudnieniem w organizacji pracy.

 W roku 2009 funkcję dyrektora szkoły obejmuje p. mgr inż. Renata Krzyżowska i kieruje placówka do roku 2019.

 Od 1 września 2019 r. szkołę prowadzi dyrektor p. mgr Anita Lech.

mgr Apriasz Stanisław - chemia,
mgr Klaudia Dudek - edukacja wczesnoszkolna,
mgr Ilona Głowacz - j. niemiecki, ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413

ks. Marcin Hodana - religia,
mgr Anna Hojowska - edb,
mgr inż. Jadwiga Jarząbek - przyroda, biologia; geografia; biblioteka;
mgr Wiesława Jazowska - oddział przedszkolny,
mgr Monika Kozioł - język angielski, wychowanie do życia w rodzinie; ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413

mgr Anita Lech - matematyka,
mgr Jolanta Mitka - pedagog,
mgr Andżelika Nowak - historia, wychowanie fizyczne; ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413

mgr Renata Nowak - język polski, logopeda; ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413

mgr Samek Justyna - oddział przedszkolny,
mgr Bożena Skulimowska - edukacja wczesnoszkolna, plastyka; ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413

mgr Beata Stefańska - edukacja wczesnoszkolna, ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413

mgr Marek Szala - technika, informatyka;
mgr Beata Witana - matematyka, fizyka; ;
Warning: Undefined array key 14 in /home/virtualki/242926/page/szkola/rozne/20191014212743_page.html on line 413