PRAWA DZIECKA
D z i e c i, t a k j a k d o r o ś l i,
m a j ą s w o j e p r a w a!
Prawa wszystkich ludzi zostały zapisane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, uchwalonej przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1948 r.Później opracowano drugi ważny, międzynarodowy dokument nazwany KONWENCJĄ O PRAWACH DZIECKA. Polska podpisała tę Konwencję w 1991 roku. Oznacza to, że władze naszego kraju zobowiązały się dbać o to, aby prawa dziecka zapisane w Konwencji były w Polsce przez wszystkich przestrzegane.
Wszystkie dzieci mają te same prawa, bez względu na to, jaką mają płeć, narodowość, kolor skóry, jakim językiem mówią, jaką religię wyznają lub gdy nie wyznają żadnej, czy są pełnosprawne, czy niepełnosprawne. Tak więc wszystkie
DZIECI MAJĄ PRAWO:
- do życia i prawidłowego rozwoju fizycznego, psychicznego i umysłowego;
- do miłości i wychowania przez oboje rodziców, nawet wtedy, gdy rodzice nie mieszkają razem;
- do nauki, wypoczynku i do pełnej opieki medycznej, gdy zajdzie taka potrzeba;
- do wypowiedzi, własnego zdania w ważnych dla nich sprawach, w których dorośli powinni ich wysłuchać;
- do szanowania ich godności i prywatności;
- do życia bez przemocy i poniżania;
- do ochrony przed złym traktowaniem i krzywdzeniem fizycznym i psychicznym;
- do tego, aby wszystkie sprawy w sądach i urzędach, dotyczące dzieci, uwzględniały przede wszystkim ich dobro, a dopiero potem interesy dorosłych.
Co może zrobić dziecko, gdy jego prawa są naruszane ?
Dorośli starają się, by dzieci miały dobre dzieciństwo i dorastanie. Zdarza się jednak, że prawa dziecka są naruszane. Może tak dziać się w domu, w szkole czy na ulicy. Nie zawsze nawet dorośli zdają sobie sprawę, że swoim postępowaniem krzywdzą dziecko – ranią jego godność, upokarzają, lekceważą, wyśmiewają, nie liczą się zjego zdaniem, naruszają jego prywatność. Jeszcze gorzej, jeżeli biją dziecko, znęcają się, zaniedbują lub wykorzystują. Zawsze krzywdzonemu dziecku trzeba pomóc. Samo dziecko też może i ma prawo szukać pomocy.
Jeżeli rodzice uważają, że dziecku dzieje się coś złego w szkole, powinni jak najszybciej porozmawiać z wychowawcą, pedagogiem szkolnym lub dyrektorem. Każde dziecko powinno móc szczerze porozmawiać z rodzicami o swoich problemach w szkole.
Jeżeli zdarzają się sytuacje, że to rodzice są sprawcami krzywd dziecka, wówczas także nie powinno ono milczeć. Zawsze w otoczeniu jest jakiś dorosły, któremu dziecko może zaufać. To może być ktoś z rodziny, ktoś w szkole np. wychowawca, pedagog lub lekarz.
Jeżeli dziecko boi się lub wstydzi powiedzieć o swojej krzywdzie osobie dorosłej ze swojego otoczenia, może zadzwonić albo napisać do instytucji pomagającej dzieciom, np. do Komitetu Ochrony Praw Dziecka. Najbliższa tego typu placówka
Krakówulica: Lubomirskiego 21
telefon: 531 213 587
e-mail: tkopd@wp.pl